মিৰি জীৱৰি

(ক) মিৰিসকলৰ নিজৰ ভিতৰত এনেকুৱাপ্ৰবাদ আছে যে তেওঁবিলাকআগেয়ে শদিয়াৰ ওপৰৰ বৰ আবৰৰলগৰ মানুহ আছিল। তাৰ পিছত দেশত, সদায় খেলে খেলে কটা-ছিঙা হৈ থকাততাত থাকিবলৈ শঙ্কা যেন বিবেচনা কৰিআমাৰ ভৈয়ামলৈ নামি আ

দ্বিতীয় অধ্যায় : লক্ষীমপুৰ নগৰৰ ওচৰত

আজিবহাগৰ ঘাই দিন। ঘৰেঘৰে অসমীয়া কি ভাল মানুহকি ইতৰ মানুহ সকলোৰেমনত ৰং-ধেমালি হৈছে।ঘৰে ঘৰে খোৱা-লোৱাৰধুমধাম পৰিছে। বছেৰেকৰ সকলো দুখ ভাগৰ, হাই-দন এৰি আজিঅসমীয়া মানুহে বছৰেকৰ বিহুত উত্ৰাৱল হৈছে। বন্ধ

তৃতীয় অধ্যায় : মিৰি গাঁৱত I

"The bashful virigin's side-long looks of love- The Matrons' glance that would those looks reprove- These were thy charms, sweet village Spots like these with sweet succession-

চতুর্থ অধ্যায় : পালেইৰ ঘৰত

(ক) নৰাছিগা বিহু যাবৰ আজি দুমাহ হল। সেই ৰাতি জন্মিয়ে সৈতে কথা বতৰা হবৰে পৰা পানেইৰ আৰু আগৰ ভাব, আগৰ কথা-বতৰাবিলাক নোহোৱাত পৰিল। তাইৰ মুখত আৰু আজি- কালি বৰ বেছিকৈ ৰং-ধেমালিৰ চিনবিলাকে নেখেলে। বৰং

পঞ্চম অধ্যায় : সোৱণশিৰী নৈৰ বুকুত

"How richly glows the waters breast- Before us, tinged with evening hues While facing thus crimso west- The boast her silent coursepursues And see how dang baskward stream A little moment past so

ষষ্ঠ অধ্যায় : ভূঁইতুলিত আৰু ঘৰত

পিছদিনাৰাতি পুৱাল। সেইদৰে যথা সময়ত পানেয়েআকৌ ভূঁই ৰাখিবলৈ গল।জঙ্কিয়ে আগৰ দিনৰ কথাঅনুসৰি আকৌ তামেন গামৰচুকলৈ বুলি সৰু নাওএখনি লৈ ওলাল। যাওঁতেবাটতে পানেইৰ ভূঁই; পানেযেনো কেলেই মাতিছিল এই কথাকে শুনিয

সপ্তম অধ্যায় :মিৰি গাওঁ দুখনত

সেইদিনাভূঁইতলিত পানেইৰ পৰা বিদায় লৈজঙ্কিয়ে সেইখন মিৰি গাঁও এৰিঘৃণাসুঁতিৰ মিৰি গাঁৱলৈ গল।তাত মাহীয়েকৰ ঘৰত আশ্রয় ললেগৈ।মিৰি ডেকাবিলাকৰ ভিতৰত জঙ্কি যতে-ততে এজনদেখনিয়াৰ মিৰি ডেকা আছিল।তাতে সি যি বিহ

অষ্টম অধ্যায় : এন্ধাৰ নিশা

জঙ্কিয়েসেই কথা কবৰ দিনাৰেপৰা ডালিমীৰ হৃদয়ত এডাল শেল বাজিল।তাই কেতিয়াও নাভাবিছিল যে জঙ্কিয়ে ভাইকএনেকুৱা মর্মভেদী কথা কব ।ভাই কেতিয়াও নাভাবিছিল যে জঙ্কিয়ে তাইকভাল নাপালেও তাই দেখিবলৈ বেয়াএনে এটা

নৱম অধ্যায় : হাবিৰ মাজত

সোৱণশিৰী নৈৰ পাৰত হাবি। সেই হাবি বৰ ডাঠ। আনকি অহা-যোৱা কৰাই কষ্টকৰ। সেই হাবিৰ মাজতে এযুৰি পঁজা। এই পঁজাৰ ভিতৰত এহাল মানুহ। এটা মতা, এজনী মাইকী; অথবা এটা ডেকা, এজনী গাভৰু৷ পাঠক ইহঁত কোন চিনি পাইছেন

দশম অধ্যায় :লক্ষীমপুৰ নগৰত

লক্ষীমপুৰ নগৰত ৰাতিপুৱা প্ৰায় বেলি আঠ-ন মান বাজিছে। দুই-এজন আমোলা ৰাতিপুৱাই কাছাৰিলৈ গৈছে। কেইজনমানে ৰাতিপুৱাই দল বান্ধি ডাক ঘৰলৈ মুখ কৰি ফুৰিবলৈ গৈছে। দুই-এজনে আকৌ এক বাবুৰ ঘৰত বিহ কথা বতৰা পাতি

একাদশ অধ্যায় :আকৌ সোৱনশিৰী নৈৰ বুকুত

মিৰিহঁত হাকিমৰ এই হুকুমমতে দিহাদিহি গল। প্রেমিক-প্রেমিকা হালৰ বিচ্ছেদ হল। জঙ্কি ঘৃণাসুঁতিৰে মাহীয়েকৰ ঘৰলৈ গল, পানেযে নিজৰ ঘৰ পালেগৈ আৰু আকৌ সৰুৰে পৰা তুলি তালি ডাঙৰ কৰা মাক-বাপেকৰ আশ্ৰয

দ্বাদশ অধ্যায় :ঘৃণাসুঁতি গাঁৱত

Thine am I my faithful fair Thine my lovely Nancy- Every purpose along my veins To the bosom lay my heart There to throb and languish- Though despair had wrung its core that would heal its anguis

ত্রয়োদশ অধ্যায় : পানেই

সেই নিশা পানেই গাঁৱৰ ওচৰৰ হাবিৰ মাজতে থাকে। ৰাতি পুৱালত ভাই হাবি ফালি উত্তৰ ফাললৈ মুখ কৰি যাবলৈ ধৰিলে। বাঘ, বালুক ইত্যাদিৰ ভয়ত তাই আঁঠুকি আঁঠুকি দৌৰিবলৈ ধৰিলে। তাই কলৈনো যাব কিনো কৰিব ইয়াৰ একোকে

চতুর্দশ অধ্যায় : জঙ্কি

জঙ্কিয়ে আজি চাৰিদিনে পানেইক বিচাৰিবলৈ কম নকৰিলে। দিনে-ৰাতিয়ে লঘোণ-ভোক থাটিও হাবিয়ে-বননিয়ে, গাঁৱে-ভূঁইয়ে ভাইক বিচাৰিলে; কিন্তু কতো তাইৰ বাতৰি নাপালে। হাবি সালেই সি একো একোবাৰ আলচিব ধৰিলে যে

পঞ্চদশ অধ্যায় : পৰ্বতৰ ওপৰত

এইদৰে পৰ্বতৰ ওপৰত প্ৰণয়ী যুগলৰ দুমাহ সময় অতীত হৈ গল। এই দুমাহৰ ভিতৰত মুঠেই এদিন জঙ্কিয়ে পানেইৰে সৈতে কথা-বতৰা পাতিবলৈ সুবিধা পালে। পানেয়ে জঙ্কিক কলে- ”জস্কি মোক ভেবেলিচুকৰ পৰা চিলি মিৰিয়ে ধৰি

ষষ্ঠদশ অধ্যায় : বাৰেগামৰ পাল

আজি পৰ্বতীয়া মিৰি গাঁৱত বৰ মেল। গাছিহঁতৰ প্ৰায় তিনি কুৰিমান মানুহ চাপিছে। মূৰত বেতৰ টুপী, কঁকালত বেতৰ কোষাৰি, হাতত দা, মুখত একোটা বাঁহ, পিতল বা আধতুৱাৰ ধঁপাত খোৱা নল। অসভ্যইতে একোটা নলত কেভথিন

সপ্তদশ অধ্যায় :

চোৰ চুৰুনীয়ে পাপ কৰিছে । ইহঁতক নৈৰ পাৰলৈ লৈ যাব লাগে। তত্ক্ষণাৎ নৃশংস, দয়া-মায়া নোহোৱা পশুতকৈও অধম চাৰিটা মিৰিয়ে পানেই জঙ্কি দুয়োকে একেডাল ডোলেৰে আকৌ টানকৈ বান্ধিল। হতভাগা হতভাগ

সামৰণি : আকৌ সোৱণশিৰী নৈৰ বুকুত